Systemy SLF, czyli systemy składano - harmonijkowe oraz składano – przesuwne, to rozwiązanie stosowane przede wszystkim w galeriach handlowych oraz obiektach biurowych. Z ich pomocą wydziela się sale konferencyjne, czy też zamyka wejścia do salonów sprzedażowych.
W porównaniu do zwykłych systemów przesuwnych umożliwiają montaż zdecydowanie większych oraz cięższych tafli szkła. Co więcej, pozwalają także na zamocowanie większej liczby paneli, które składane są do parkingu, znajdującego się przy wejściu do pomieszczenia. Pozwala na to ich konstrukcja – za utrzymanie ciężaru szkła odpowiedzialna jest skręcana listwa DRM Roma, która trzyma szybę wyjątkowo mocno.
Budowa systemów SLF300 oraz SLF400
Kluczową różnicę pomiędzy systemem SLF300 (składano – przesuwnym), a SLF400 (składano – harmonijkowym) stanowi sposób, w jaki składane jest szkło. W SLF300 każdy z paneli porusza się niezależnie, dzięki czemu istnieje możliwość złożenia do boku tylko wybranych i pozostawienia systemu np. w połowie otwartym. Natomiast w przypadku SLF400 nie ma takiej możliwości, gdyż każde ze skrzydeł jest ze sobą połączone zawiasem. Oba systemy pozwalają na zaparkowanie szkła, przy czym SLF300 wymaga zastosowania w parkingu dodatkowej szyny.
Kolejna różnica między systemami to wymiary szkła odpowiedniego do montażu z pomocą SLF300 lub SLF400. W przypadku systemu składano – przesuwnego pojedynczy panel może mierzyć maksymalnie 4000 mm wysokości, 1100 szerokości i 12 mm grubości. Z kolei przy systemie składano – harmonijkowym jest to odpowiednio 3000 mm wysokości, 750 szerokości oraz 12 mm grubości. Jest to istotna informacja, gdyż montaż szkła, które przekracza jeden z tych wymiarów, może spowodować przeciążenie wózków jezdnych. W sytuacji, gdy założenia projektowe wymagają, by z pomocą systemu SLF zamocować szkło o innych niż podane wymiary, należy zgłosić się bezpośrednio do Działu Technicznego, który właściwie zmodyfikuje liczbę wózków jezdnych. Co więcej, liczba, jak i wymiary pojedynczego skrzydła nie są odgórnie ustalone – dostosowuje się je do wytycznych inwestora oraz warunków na budowie.
Montaż systemów
Zarówno w przypadku SLF300 jak i SLF400 montaż należy rozpocząć od zamocowania górnej szyny jezdnej, którą przykręca się do stropu (o ile jest on w stanie utrzymać ciężar konstrukcji) lub odpowiedniej, stalowej podkonstrukcji (np. w sytuacji, gdy strop nie wytrzyma ciężaru systemu albo gdy sufit jest podwieszany). To właśnie do niej przytwierdzana jest szyna jezdna, w której znajdą się wózki jezdne. Warto także pamiętać, że niezależnie od wybranego rozwiązania, przed wykonaniem w podłożu otworów (np. pod gniazdo przeciwkurzowe lub łożysko dolne), konieczne jest wypoziomowanie systemu, czyli ustawienie wszystkich skrzydeł w jednej linii. Docelowo światło pomiędzy dolną listwą a podłożem powinno wynosić około 8-10 mm – w tym celu reguluje się wózki jezdne oraz stosuje odpowiednie płytki dystansujące (model PD153 oraz PD155). Jednak w przypadku nierównej podłogi należy liczyć się z tym, że będzie to niemożliwe. Ustawienie górnej linii paneli jest szczególnie ważne w przypadku systemu składano-harmonijkowego, w którym wszystkie skrzydła są ze sobą połączone. Oznacza to, że minimalny błąd podczas regulacji pierwszej formatki może spowodować znaczną różnicę w wysokości, na jakiej znajduje się ostatnia.
W przypadku zarówno SLF300, jak i SLF400 prace należy rozpocząć od zamocowania skrzydła wejściowego, na podstawie którego ustawiona zostanie linia całego systemu. Regulacja kolejnych paneli odbywa się względem pierwszej formatki. Dodatkowo system SLF300 wymaga ustawienia w odpowiedniej kolejności wózków jezdnych. Należy ustawić je w taki sposób, by pierwszy z nich skręcał do parkingu, a kolejny jechał prosto. Czynność tę należy wykonać tyle razy, ile jest paneli przesuwnych, gdyż wózki muszą być ustawione naprzemiennie. W przeciwnym wypadku złożenie systemu nie będzie możliwe.
Regulacja dostępu do pomieszczeń
Górną oraz dolną krawędź tafli szkła w systemach SLF zabezpieczają profile z serii Roma DRM. Umożliwiają one zainstalowanie w dolnej listwie zamka albo eletrorygla. W pierwszym przypadku mowa o zamku ze specjalną wkładką, stanowiącą inną formę kontroli dostępu. Alternatywnym rozwiązaniem jest natomiast zastosowanie elektrorygla, który ryglowany jest bezpośrednio do podłogi – w płytce znajduje się wówczas magnez neodymowy, odpowiedzialny za uruchomienie kontaktronu. Istnieje możliwość podłączenia do niego zabezpieczenia kodowego, sterowanego z pomocą urządzenia dostępowego. Co więcej, możliwe jest ustawienie czasu zwłoki, po którym rygiel zablokuje drzwi.
BĄDŹ Z NAMI NA BIEŻĄCO