Pęknięcie szkła nie musi być jedynie wynikiem uderzenia lub nieumiejętnego montażu. Istnieją inne powody tego zjawiska, a niektóre z nich pojawiają się jeszcze na etapie produkcji. Mowa tutaj na przykład o szkodliwych napięciach i drobnych defektach, które znacznie wpływają na obniżenie wytrzymałości tafli.

Tafla float, zanim poddana zostanie hartowaniu lub laminowaniu, charakteryzuje się niewielką odpornością na uszkodzenia, których powodem nie musi być uderzenie. Ponieważ defekty zwykłej szyby mogą ujawnić się dopiero po pewnym czasie, warto się upewnić, w jaki sposób była wcześniej przechowywana, szczególnie że z powodu wad szkła float hartowanie może nie być możliwe.

Zwykłe szkło, pomimo wysokiej wytrzymałości na naprężenia ściskające, pęka najczęściej wskutek obciążeń zginających. Stosunek odporności szkła na zginanie do odporności na ściskanie wynosi aż 1/10. Szyby float źle znoszą wszelkie modyfikacje, takie jak przycinanie, czy łamanie. Dlatego istotne jest, aby jakakolwiek obróbka była zawsze staranna i ostrożna, ponieważ rzutuje to w kolejnych etapach eksploatacji szyby na jej wytrzymałość. Wykonana nieumiejętnie może spowodować mikro defekty, takie jak odpryski i drobne pęknięcia.

Czynniki mechaniczne i termiczne

Kolejnym ważnym etapem przed przygotowaniem szkła hartowanego, jest transport tafli float, podczas którego może dojść do niekorzystnych odkształceń szyby, jak rozciąganie, wyginanie i skręcanie, które z kolei prowadzą do powstawania mikro naprężeń. Są to często defekty, które nie od razu i nie bezpośrednio wpływają na pęknięcie szkła, mogą za to znacząco się do niego przyczynić. Podobnie jest w przypadku przeciążeń termicznych, które występują wskutek zmian temperatur. One także mogą doprowadzić do odkształceń szyby. Dlatego tak ważne jest, by jeszcze przed zakupem szklanej tafli sprawdzić, czy była przechowywana we właściwych warunkach.

Szok termiczny

Szkło cechuje się również określoną odpornością na rozciąganie. Często dochodzi do sytuacji, w której tafla poddawana jest niejednorodnemu, intensywnemu promieniowaniu słonecznemu. Prowadzi to do nierównego nagrzania powierzchni szyby, co może spowodować pęknięcie. Nagrzane obszary tafli zaczynają się rozszerzać, wskutek czego fragmenty chłodniejsze poddane zostają naprężeniom rozciągającym. Pęknięcie wywołane takim zjawiskiem przebiega zazwyczaj pod kątem prostym od najbardziej newralgicznego miejsca tafli, czyli krawędzi, w głąb powierzchni szyby. W tym miejscu szyba wykazuje najmniejszą wytrzymałość na rozciąganie. Największą odpornością na różnice temperatur cechuje się szyba hartowana ESG, która powstaje wskutek nagrzania szkła do bardzo wysokiej temperatury, sięgającej nawet 680°C, które następnie jest gwałtownie schładzane strumieniem sprężonego powietrza. Skutkuje to powstaniem naprężeń ściskających, a co za tym idzie, zwiększeniem wytrzymałości tafli.

Jak określić przyczynę pęknięcia?

Kluczowym problemem w określeniu dokładnej przyczyny pęknięcia jest bardzo często odstęp czasowy, jaki ma miejsce pomiędzy jej wystąpieniem a widocznym skutkiem. Analiza pęknięć może być trudna również z powodu wystąpienia kilku czynników, które doprowadziły do uszkodzenia. Natomiast zdiagnozowanie przyczyny będzie z pewnością łatwiejsze w przypadku pęknięć mechanicznych, ponieważ widoczna jest siatka pęknięć, jak i miejsce uderzenia.

Pękanie szkła a montaż okuć

Na uszkodzenia szkła może wpłynąć także niewłaściwy sposób montażu okuć. Przede wszystkim wszystkie otwory zarówno pod okucia, jak i śruby montażowe, muszą zostać wykonane jeszcze przed procesem hartowania szkła. Co więcej, w katalogach technicznych lub instrukcjach montażu podane są zazwyczaj informacje dotyczące siły docisku dokręcenia, a także opisany jest poprawny sposób wykonania otworowania. Dodatkowo kluczowe będzie zastosowanie odpowiednich podkładek dostarczanych w zestawie razem z okuciem, tak, by metal nie stykał się powierzchnią bezpośrednio z taflą szklaną. Równie istotne jest to, aby wybrane okucia stosowane były zgodnie z przeznaczeniem i ogólną specyfikacją.