Szkło bardzo często pełni w budownictwie rolę materiału konstrukcyjnego, który tak samo jak stal lub beton, przenosi obciążenia lub jest odporny na działanie szkodliwych czynników atmosferycznych.
Dzięki systematycznie udoskonalanym procesom produkcji oraz obróbki szkła, na rynku dostępnych jest coraz więcej jego rodzajów. Różnią się one od siebie składem chemicznym, rozmiarem lub minimalną grubością tafli, odpornością na uszkodzenia mechaniczne, działanie środków chemicznych czy też typem międzywarstwy. W konsekwencji stale wzrasta liczba możliwych zastosowań tego surowca w budownictwie, ale również w innych gałęziach przemysłu.
Za szkło budowlane uznaje się zarówno tafle płaskie, walcowane, ciągnione, jak i hartowane, laminowane, barwione oraz piankowe. Warto podkreślić, że po poddaniu odpowiedniej obróbce, surowiec ten może być wykorzystywany nie tylko jako materiał konstrukcyjny, ale też izolacyjny, okładzinowy, oświetleniowy lub też służyć do szklenia otworów okiennych.
Płaskie szkło float
Szkło float to podstawowy, najczęściej spotykany w budownictwie typ oszklenia. Wytwarzane jest ono z mieszaniny piasku szklarskiego, węglanu sodu, wapnia, dolomitu i tlenku glinu, do których dodaje się jeszcze inne składniki powodujące np. zmianę jego barwy. Szyby float, których grubość wynosi zazwyczaj od 3 do 12 mm, powstają poprzez wylanie płynnej masy szklanej do wanny wypełnionej roztopionym metalem. Dzięki temu szkło jest gładkie, płaskie, pozbawione zniekształceń oraz wad optycznych. Jego dalsza obróbka pozwala uzyskać tafle hartowane oraz laminowane.
Szkło piankowe
Szkło piankowe produkowane jest ze stłuczki szklanej i stosowane nie tylko w budownictwie mieszkalnym, ale też w przemyśle oraz drogownictwie, jako materiał do izolacji termicznej lub akustycznej, będąc alternatywą dla styropianu, wełny szklanej czy keramzytu. Swoje właściwości uzyskuje w skutek dodania do roztopionej, płynnej masy szklanej substancji pianotwórczych powodujących jednorodną dyspersję fazy gazowej. Szkło piankowe jest niepalne, odporne na działanie czynników atmosferycznych oraz ściskanie. Wyróżnia je także niska masa, mrozoodporność, nienasiąkliwość, można je również poddawać recyklingowi.
Szkło hartowane i wzmocnione termicznie (tzw. półhart)
Ten rodzaj szkła wyróżnia się zwiększoną odpornością na działanie oraz zmiany temperatur, a także uszkodzenia mechaniczne. Powstaje na skutek odpowiedniej obróbki termicznej i – w wariancie hartowanym – kwalifikowane jest jako oszklenie bezpieczne, odpowiednie do wykonania konstrukcji szklanych na zewnątrz budynku. Najważniejszą różnicą pomiędzy szkłem hartowanym a wzmocnionym termicznie stanowi tempo, w jakim tafle są schładzane. W przypadku półhartu proces ten jest zdecydowanie wolniejszy, a tym samym siatka wewnętrznych naprężeń inna. W rezultacie szkło hartowane pęka na niewielkie, drobne kawałki, zdecydowanie mniejsze niż ma to miejsce w sytuacji, gdy dojdzie do uszkodzenia tafli wzmocnionej termicznie.
Tafle hartowane wykorzystuje się m.in. w kabinach prysznicowych, które następnie można mocować np. z pomocą łączników Aosta czy zawiasów Vesuvio, a także jako wypełnienie drzwi całoszklanych. Więcej na temat tego, w jaki sposób poprawić wytrzymałość szkła pisaliśmy w jednym z wcześniejszych artykułów na portalu.
Szkło laminowane
Laminat, nazywany także szkłem klejonym lub warstwowym, powstaje poprzez połączenie ze sobą przynajmniej dwóch tafli szkła – float lub hartowanych. Stosuje się do tego specjalny rodzaj folii (przeważnie PVB lub EVA) lub żywicy organicznej, które umieszcza się pomiędzy dwoma szybami, a następnie stapia w piecu lub utwardza z pomocą lampy UV. Proces ten co prawda nie zwiększa odporności na uszkodzenia, ale poprawia sztywność szkła, co ma znaczenie szczególnie w przypadku wysokich przeszkleń wykonanych z dość wąskich tafli. Zastosowanie ich w takiej konstrukcji zmniejsza ryzyko, że formatka będzie się uginać pod własnym ciężarem, choć wpływa na to ma przede wszystkim jej grubość.
Najbezpieczniejszy rodzaj oszklenia otrzymuje się poprzez wykorzystanie w laminacie tafli hartowanych. Jego uszkodzenie może co prawda spowodować, że szyba rozpadnie się na drobne kawałki, ale pozostaną one przyczepione do międzywarstwy, a formatka zachowa swój kształt i pewien stopień przezierności. Potencjalne zniszczenie szkła laminowanego hartowanego nie będzie więc stanowiło zagrożenia dla użytkowników danej konstrukcji lub obiektu. Z tego powodu laminat wykorzystywany jest m.in.jako wypełnienie zadaszeń mocowanych z pomocą okuć Merano, balustrad instalowanych w systemach Trapani, Corleone lub dzięki rotulom z serii Piemonte, na fasadach, w roli wiat oraz osłon lub szybów windowych.
Szkło wodne
Szkło wodne nie ma postaci stałej ani ciekłej – to roztwór wodny krzemianów potasu oraz sodu, choć można w nim wykorzystać także krzemiany litu, amonu, cezu lub rubitu. Ten rodzaj szkła wykorzystywany jest nie tylko jako spoiwo w budownictwie, ale też do produkcji środków czyszczących oraz inhibitorów korozji, elektrod spawalniczych, żywic silikonowych, ale też jako spoiwo do materiałów ceramicznych.
Wymienione typy szkła to tylko jego przykładowe rodzaje. Na rynku dostępnych jest wiele innych wariantów tego surowca, w tym szkło fotochromowe, cienkie oraz dekoracyjne, o których pisaliśmy również we wcześniejszych materiałach na portalu. Jego właściwy wybór przełoży się nie tylko na walory estetyczne przeszklenia, ale również funkcjonalność oraz wytrzymałość konstrukcji szklanej.
BĄDŹ Z NAMI NA BIEŻĄCO